De chakra's nemen van onder naar boven toe in complexiteit. Ze heten: muladhara (onder aan de wervelkolom), svadisthana (bij de geslachtsdelen), manipurna (bij de zonnevlecht, een netwerk van zenuwen dat zich tussen maaguitgang en aorta bevindt), anahata (bij het hart), visuddha (bij de keel), ajna (tussen de ogen, het 'derde oog') en sahasrara (net boven het hoofd). Ze zijn verbonden door een soort buizenstelsel.
De chakra's en het bijbehorende buizenstelsel zijn slechts beelden die de yoga zich bij het mediteren moet voorstellen. Ze hebben geen reële betekenis. Dat neemt niet weg dat helderzienden en paranormaal genezers nogal eens beweren iemands chakra's te kunnen zien, of menen dat het een soort transformatorhuisjes zijn of iets dergelijks. Rudolf *Steiner zag er geestelijke waarnemingsorganen in, maar hij vond dat je met de ontwikkeling daarvan bovenaan moest beginnen, in tegenstelling tot wat de yoga doet.
Literatuur
Guiley, R.E., Encyclopedia of mystical and paranormal experience. Londen, 1991.
Hoogcarspel, E., 'Het geheim van de cakra's'. In: Skepsis in de New Age. Utrecht, 1993.
Uit: Tussen Waarheid en Waanzin: een encyclopedie der pseudo-wetenschappen, door Marcel Hulspas en Jan Willem Nienhuys (vierde herziene druk, De Geus, 2002).
Naschrift 2009
Bij het mediteren diene men zich de hele chakra, dus inclusief de symbolen die erop zijn geschreven, het dier en de godheid die ermee zijn geassocieerd zo nauwkeurig mogelijk voor te stellen.
