Greet Hofmans kwam uit een theosofisch milieu (*theosofie). Haar moeder bezocht in de jaren '20 de bijeenkomsten nabij Ommen, waar grootheden als Annie *Besant en *Krishnamurti hun opwachting maakten. Zelf kwam Greet pas laat tot haar geestelijke roeping, namelijk in de oorlogsjaren. In 1948 startte ze een soort van 'paranormale praktijk' in de gemeente Hattem, waarbij ze in antwoord op klachten 'doorgevingen' ontving en aan haar cliënten meegaf.

Het liep storm. Een van haar cliënten was een nichtje van generaal Koot, de oud-commandant van de Binnenlandse Strijdkrachten (een pseudo-krijgsmacht die na de bevrijding de openbare orde had bewaakt) en een vriend van prins Bernhard. Koot maakte de prins attent op de genezeres. Wellicht kon zij iets doen voor zijn pasgeboren dochter, prinses Marijke (later Christina), die een oogafwijking had.

Zo maakte Hofmans kennis met koningin Juliana. Deze was direct onder de indruk van de diepgang en de rust die de genezeres uitstraalde, en beiden namen vanaf 1951 deel aan de elitaire, theosofisch getinte 'Oude Loo-conferenties', georganiseerd door baron van Heeckeren van Molecaten (de persoonlijk secretaris van Juliana) en zijn vrouw, beiden theosofen.

Juliana en Bernhard raakten in conflict door de activiteiten van Hofmans. Het zou allemaal eind 1951 begonnen zijn, nadat de prins Greet Hofmans om advies had gevraagd inzake zijn favoriete paard. De ware toedracht is niet meer te achterhalen, maar het eind van het liedje was dat Bernhard eiste dat Juliana en Greet Hofmans elkaar niet meer zouden zien. Vanaf dat moment weet de prins ook alle pacifistische uitlatingen van zijn vrouw aan haar innige omgang met Hofmans en andere zweverige types.

In de zomer van 1955 zat het conflict zo muurvast dat Juliana Bernhard schreef (men sprak elkaar blijkbaar niet meer) dat hij Soestdijk beter kon verlaten. Dat betekende een echtscheiding. De monarchie verkeerde in levensgevaar. Bernhard riep de hulp in van minister-president Drees. Er kwam een commissie van wijze mannen, maar voordat deze klaar was liet Bernhard de affaire uitlekken. Door hierbij Greet Hofmans zwart af te laten schilderen, zorgde hij ervoor dat de hele zaak om haar persoon ging draaien en niemand nog in de gaten had dat Juliana's persoonlijke politieke opvattingen ook een grote rol speelden.

Uiteindelijk besloot de commissie dat Juliana inderdaad geen contact meer mocht hebben met Greet Hofmans. Deze verdween daarmee van het politieke toneel. Greet Hofmans ging door met genezen, maar heeft tot haar dood met geen woord over de affaire gerept.

Uit: Tussen Waarheid en Waanzin: een encyclopedie der pseudo-wetenschappen, door Marcel Hulspas en Jan Willem Nienhuys (vierde herziene druk, De Geus, 2002).

Literatuur

Giebels, L.J., Beel; van vazal tot onderkoning. Den Haag, 1995.

Naschrift oktober 2009

Elders op deze website staat uitgelegd waarom Hofmans gerekend wordt tot een der top twintig notoire genezers van de twintigste eeuw. Inmiddels is er door publicaties van een boek door Fasseur weer meer bekend geworden over de Soestdijk-affaire. Zie voor een samenvatting Wikipedia.