In de homeopathie geldt de regel dat een ziekte alleen kan genezen met een middel dat bij gezonden verschijnselen veroorzaakt die lijken op die bij de zieke (similiaregel), maar in de isopathie worden aandoeningen behandeld met homeopathische bereidingen van de stof die ook de oorzaak van de aandoening was. Bedenker is de Duitse dierenarts Johann Joseph Wilhelm Lux (1773-1849), die rond 1833 deze leer bedacht als variant op het werken met nosoden (homeopathische middelen afgeleid van ziekteproducten). Isopathie wordt in hoofdzaak toegepast bij vergiftigingen en allergieën. Uitgangspunt is de negentiende-eeuwse gedachte dat van elk middel een lage dosis een tegengestelde werking heeft aan die van een hoge dosis (de wet van Arndt-Schulz). Zo zou men bijvoorbeeld een arsenicumvergiftiging met een homeopathische bereiding van arsenicum kunnen bestrijden. Inmiddels is overigens allang gebleken dat de wet van Arndt-Schulz niet klopt.

Om de dosis te bepalen die hoort bij het omslagpunt waarop de werking van een stof in haar tegengestelde zou veranderen wordt net als in de mesologie gebruik gemaakt van elektroacupunctuur (EAV). Hierbij wordt op zogenaamd objectieve wijze de huidweerstand gemeten van een patiënt die achtereenvolgens flesjes met verschillende verdunningen van een homeopathisch middel in de hand houdt. Is de weerstand, die aanvankelijk veranderd was, weer tot de uitgangswaarde teruggekeerd dan is de juiste verdunning gevonden. Aangezien bij EAV-metingen voornamelijk de fantasie van de elektroacupuncturist wordt 'gemeten', hoeft men zich geen illusies te maken over de waarde van deze techniek.

Interessant is dat de isopathie door de grondlegger van de homeopathie veroordeeld werd (‘gaat tegen elk gezond verstand in', §56 van de Organon), maar dat diverse onderzoeken naar de werking van homeopathie (met name die van Reilly) berusten op isopathische beginselen (hoogverdund stuifmeel tegen hooikoorts, hoogverdunde gemalen huismijten tegen astma e.d.). Dit is een win-winsituatie, want als het onderzoek mislukt, dan heet het dat isopathie geen homeopathie is, en als het onderzoek zogenaamd lukt, dan is daarmee de werkzaamheid van hoogverdund spul en dus van de hele homeopathie onweerlegbaar aangetoond

Zie ook het ook het artikel op Esowatch.