Renckens was van mening dat de waarde van het dieet omstreden is en dat
de grootschalige publiciteit, die Van Berkum zocht en kreeg, derhalve
ongepast was. De klacht werd in eerste instantie niet in behandeling
genomen, omdat Renckens niet direct betrokken was bij de activiteiten
van Van Berkum.
Na een beroep op het Federatiebestuur, dat de Raad
alsnog kan gelasten de zaak inhoudelijk te behandelen, vond toch een
inhoudelijke behandeling plaats. Van Berkum, die inmiddels zijn
KNMG-lidmaatschap heeft opgezegd, en zijn advocaat trachtten opnieuw een
niet-ontvankelijkheid te bepleiten, omdat de brief over de zaak van het
Federatiebestuur geen duidelijke motivatie bevatte. Helaas stelde de
Raad hen hierin in het gelijk, waardoor een diepgaande behandeling en
een uitspraak over de toelaatbaarheid van Van Berkums
publiciteitsoffensief uitbleef. De Raad stelde dat zij zich alsnog over
de 'vormfout' (mijn woorden, CR) van het Federatiebestuur had heen gezet
indien de zaak op het eerste gezicht zeer ernstige misstanden aan het
licht had gebracht, maar oordeelde dat dat niet haar indruk was. Daarin
heeft zij natuurlijk gelijk: er zijn geen mensenlevens in het geding
noch is er sprake van oplichting.
Toch betreuren wij het dat
de KNMG-rechtspraak zo slecht functioneert dat zij, in het huidige
neoliberale klimaat met marktwerking in de gezondheidszorg als panacee,
niet in staat of bereid was een oordeel te geven over de activiteiten
van een zijner leden, die beslist niet altijd de schoonheidsprijs
verdienden en verdienen.
De Raad stelde ook nog dat beoordeling van
de waarde van het 'dr. Frank-dieet' niet tot haar competenties behoorde,
terwijl Van Berkum moest toegeven dat nooit is aangetoond dat met zijn
dieet op langere termijn betere resultaten zijn bereikt dan met andere
vermageringsdieten.
