Wanneer een patiënt binnen de reguliere geneeskunde twéé verschillende adviezen krijgt, dan is dat al een ramp, waardoor het vertrouwen in de geneeskunde ernstig op de proef wordt gesteld. Immers, ‘Who shall decide when Doctors disagree?’, zoals Pope lang geleden al zei.
Als vertegenwoordigers van de diverse clubs moeten optreden bij de overheid of bij ziektekostenverzekeraars, dan hoor je hen nimmer over de totaal verschillende benaderingen die zij voorstaan, dan benadrukken zij juist hun eenheid en gemeenschappelijke kenmerken. Dat terwijl hun enige gemeenschappelijke kenmerk nu juist is dat zij niet-regulier zijn. Zolang het lukt de eenheid naar buiten te bewaken, zolang kunnen deze alternatieve artsen daar vaak goed garen bij spinnen.
Zo ontstond in de jaren ’90 de koepel AAG, artsen voor alternatieve/additieve geneeswijzen, maar deze is inmiddels een zachte dood gestorven. Zij ontving enige tijd subsidie van onze overheid. Dreiging van buiten herstelde de eenheid weer, toen op grond van Europese regelgeving btw-heffing op alternatieve geneeskunde verplicht werd. Dankzij krachtig lobbyen en een naïeve Kamercommissie met kwaksupporters in alle partijen maar vooral bij GroenLinks is dit gevaar afgewend. Het in 2009 geproduceerde Position Paper ‘Complementaire geneeskunde (CAM) Effectief, veilig en patiëntgericht’ liet niet na indruk te maken op de beslissers in Den Haag en het voorlopige resultaat is dat er op kwakzalverij door artsen geen btw wordt geheven. Dit kost de schatkist zo’n slordige 65 miljoen euro per jaar. Jan-Kees de Jager wilde de heffing invoeren, maar ging bij herhaling door de knieën voor een eensgezinde Kamer.
Inmiddels lijkt de eenheid binnen de kwakzalversclubs alweer ver te zoeken, want wat lezen wij op de website van de artsenvereniging voor natuurgeneeswijzen ABNG-2000? ‘Welkom op de website van Artsenvereniging voor Integrale Geneeskunde AVIG. AVIG is een nieuwe Artsenvereniging die voortkomt uit de Artsenverenigingen VHAN, ABGN-2000, ABB en NVNR.’ Per 1 januari 2012 zal deze samenwerking operationeel worden. Wat is hier aan de hand? Waarom doen plotseling de acupuncturisten, de antroposofen, de manuele knijpers en rukkers niet meer mee? Dit kan maar een ding betekenen. De druk van buiten is voor even weggevallen en er is weer ruzie in de tent. Zoiets kan bij een zo heterogeen gezelschap van disfunctionerende en excentrieke hulpverleners natuurlijk ook nooit lang uitblijven. Het gedachtegoed van de verschillende vormen van alternatieve geneeskunde vertoont een onderlinge verwantschap waarbij vergeleken een kruiwagen met kikkers een toonbeeld van eensgezindheid is.
