Alle medische producten moeten – zowel voor als zeker ook na acceptatie – beoordeeld worden op kwaliteit. Het probleem is dan wat kwaliteit is. Immers het begrip kwaliteit kent talloze aspecten en de trend van dit moment is om aan al deze elementen punten toe te kennen die, opgeteld, leiden tot een totaalscore die overzichtelijk lijkt maar bedriegelijk is. Het is belangrijker om enkele kardinale aspecten bij de kwaliteitsbeoordeling te laten prevaleren en wel:
- De effectiviteit van de behandeling;
- De mogelijke schadelijkheid van de behandeling;
- De verhouding tussen 1 en 2.
Er zin dus drie soorten geneeskunde:
- De evidence-based geneeskunde;
- De experimentele geneeskunde die onder andere moet worden geregistreerd bij een medisch~ethische commissie;
- De niet-bewezen geneeskunde s.l. de kwakzalverij. Maar wat zeggen de alterneuten?
Vooral de vele contradicties in bovenstaande redeneringen vallen ons op, maar ze lijken in het Europees Parlement geen problemen op te leveren.
Overtuigingsargumenten van alternatieve genezers
- valse informatie als: het is goedkoop, het is veilig, het stimuleert het zelfhelend vermogen;
- verdachtmaking van de wetenschap bijvoorbeeld aan de hand van het aantal doden in ziekenhuizen of 'de invloed van de farmaceutische industrie op artsen';
- de mens is vrij om zelf te kiezen (ja, na voldoende informatie);
- een enkele gunstige alternatieve publicatie is plotsklaps goed voor de hele mensheid (ongunstige worden genegeerd);
- mensen hebben recht op 'een goeie kwaliteit van alternatieve geneeskunde'.
Gevolgen van de alternatieve lobby in Europa
Leden van de kritische beoordelingscommissie van het Europees Parlement werden fysiek bedreigd en een vereenvoudigde registratie van homeopathische en antroposofische middelen is inmiddels tot stand gekomen. In Duitsland ligt de nadruk op zelfregulatie onder het motto 'de patiënt moet de vrijheid krijgen', wat neerkomt op propageren in plaats van controleren. In België wil men medische kruiden als voeding gaan aanduiden en de homeopaat als medisch specialist gaan registreren. Nederland is een paradijs voor kwakzalvers geworden door de wet BIG, de zelfregulatie van alternatieve genezers en de registratie van homeopathica (bewijs van werkzaamheid is niet nodig!) waartegen ik een klacht indiende bij de Europese Commissie, die, omdat hij ik belanghebbende was, niet ontvankelijk werd verklaard.
De WHO die zich al lang geleden had bezoedeld door een indicatielijst voor acupunctuurbehandeling op te stellen, maakt zich in 2002 verder belachelijk door de Declaration on traditional medicine, een erkenning en hulp bij richtlijnen dienaangaande, uit te brengen.
Aanbevelingen
Kwakzalvers worden niet gestopt door publicaties in medische tijdschriften, maar mogelijk wel door stellingname in het parlement en bij de zorgverzekeraars. Reageer vooral in de media, protesteer tegen reclame voor alternatieve geneeskunde, klaag over discriminatie, bijvoorbeeld bij de erkenning van acupuncturisten ten opzichte van exorcisten (het leverde mij in ieder geval veel bijval van handopleggers op), eis kwaliteit bij subsidie voor research, blijf uitleggen wat de alternatieve geneeswijzen eigenlijk betekenen, bijvoorbeeld aan de hand van de 'unieke' patiënt (hoe leert zo'n homeopaat daar ooit iets van?), vertel van het verwerpen van het begrip ziekte, verhaal van de fraude van chinese chirurgie onder acupunctuur en last but not least lees uw 'gelovige' patiënt eens het sprookje van de Pulsatillapatiënt voor uit de Materia Medica. Kortom er blijft genoeg werk aan de winkel.