Ook niet terwijl hij veel kankerpatiënten met dit dieet behandeld heeft en daarbij nog allerlei onwerkzame voedingssupplementen en zogenaamd kankerremmende stoffen als haaienkraakbeen voorgeschreven heeft. En hoewel Houtsmuller jarenlang in strijd met de waarheid heeft beweerd zichzelf met dit dieet van een uitgezaaide kanker te hebben genezen en hiermee is doorgegaan nadat hij tot het inzicht was gekomen dat dit niet waar was, mogen leden van de VtdK hem toch geen leugenaar noemen.

Dit bepaalde het Gerechtshof in Amsterdam op 22 september in het hoger beroep dat Houtsmuller aantekende tegen de uitspraak in het kort geding, waarin de president van de rechtbank eerder de termen kwakzalver en leugenaar niet onrechtmatig noemde, omdat Houtsmuller deze bejegening nu eenmaal verdiende. Het Hof oordeelde anders, omdat niet bewezen was dat Houtsmuller opzettelijk had gelogen en omdat het publiek het woord kwakzalverij zou associeren met bewuste misleiding en bedrog, die in dit geval onvoldoende waren aangetoond.

De VtdK stond nu nog de mogelijkheid van cassatie open, maar deskundigen hebben dit afgeraden, omdat de Hoge Raad zich niet opnieuw over de feiten zou buigen, maar slechts zou oordelen over het al of niet juist toepassen van de wet door het Hof. Blijkbaar was daarop niet veel aan te merken, aldus de deskundigen. Een andere en wellicht betere mogelijkheid is het starten van een zogenoemde bodemprocedure, een langdurige rechtzaak waarin wel alle feiten en overwegingen uitvoerig tegen het licht gehouden kunnen worden. Het voornaamste bezwaar betreft de enorme kosten die een dergelijke procedure met zich meebrengt. Het bestuur van de VtdK beraadt zich thans op de te volgen weg. Voor meer over Houtsmuller zie het dossier "De affaire Houtsmuller".