Encyclopedie: Irritatie van de ruggengraat

Uit: Tussen Waarheid en Waanzin: een encyclopedie der pseudo-wetenschappen
Verouderde diagnose, opgekomen rond 1820 onder Britse plattelandsartsen, gebaseerd op het idee dat de ruggengraat op een bepaalde plaats geïrriteerd kon raken (en daar ook gevoeliger was), waarna allerlei organen die op die plaatsen met het centrale zenuwstelsel verbonden waren, ook ontregeld konden raken.
Door: de Webredactie | Geplaatst: 30 apr 2009 | Laatste Wijziging: 16 aug 2016

Rust was de beste remedie. Menige vrouw met hysterische symptomen (*hysterie) was om die reden vele jaren aan het bed gekluisterd. De diagnose raakte in Europa omstreeks 1870 uit de mode, en werd vervangen door de *reflextheorie, volgens welke niet alleen de ruggengraat via zenuwen met inwendige organen was verbonden, maar dat in wezen alles met alles verbonden is. In de VS werd in de eerste helft van de 20ste eeuw de diagnose irritatie van de ruggengraat echter nog regelmatig gesteld.

Literatuur
Shorter, E., From paralysis to fatigue. New York, 1992.

Uit: Tussen Waarheid en Waanzin: een encyclopedie der pseudo-wetenschappen, door Marcel Hulspas en Jan Willem Nienhuys (vierde herziene druk, De Geus, 2002).

 

 

Lees ook