De westerse geneeskunde dankt veel aan de 'islamitische geneeskunde' en met name aan beroemde medici Rhazes (Muhammad ibn Zakariyā Rāzī, 865-925) en Avicenna (Abū ‘Alī al-Ḥusayn ibn ‘Abd Allāh ibn Sīnā, kortweg ibn Sina, ca. 980-1037) en vele anderen, wier boeken, ontdekkingen en instituties doordrongen tot in Europa en tot bijna de achttiende gangbaar bleven; dat het werk van Galenus bekend raakte in Europa is ook te danken aan de islamitische geneeskunde. Een overzicht van de prestaties van de middeleeuwse islamitische geneeskunde vindt men in een Wikipedia-artikel.

In de islamitische landen ontstond echter ook de zogeheten Geneeskunde van de Profeet, gebaseerd op de gedachte dat wat in de Koran staat onveranderlijk en zeker is, in tegenstelling tot wat wetenschappers bedenken, die telkens maar met nieuwe ideeën komen en oude verwerpen. In de islamitische middeleeuwen werd de klassiek Griekse geneeskunde van Hippocrates unani (afgeleid van 'Ionië') genoemd; deze unani-geneeskunde is nog steeds gangbaar in sommige islamitische landen. Voor een overzicht van de praktijken van islamitische genezers in Nederland zie de website van Skepsis: Helen met heilige teksten: Islamitische genezers in Nederland door Cor Hoffer.